İlgisizlik, önemsenmemek vb. gibi birçok sebebten kişilik peşinde olan gençlerde kendine özgü tarzım var demek kolay olmuyor. Kendine güveni çevresinden dolayı düşerek tarz olarak algılanan aslından gençlerin bir bakıma sorunlarından öne sunduğu tarz adı altında kendini belli etme çabasında oldukları gözlendi. Özelikle sıyah giyimlere yöneldikleri da ha kendini belli edecek tarzlara büründükleri ama, kendileri bunun farkındalar mı? bilinmez. Bu benim tarzım diyerek cevapladıkları “bu senin tarzın mı?” sorusu doğru yanıtlanmıyor. Demek değildir ki her giyinen kendine özgü tarzlara bürünmesinden bir sorun olarak söz etmek uygun olmasada her yolun sonu ailenin çocuğana ilgisizliğinden, çocuğuna sevgisi olduğu halde göstermemesinden bu tip sorunlara yol açıyor. Aynı tarza önceden bürünmüş arkadaş çevresinden gelen bir görünüme bürünüldüğü orta da, çünkü; beni anlayan çevremdeki arkadaşlarım kısacası benim gibi ailelerinden uzak olanlar düşüncesindeki gençlikdir. Belki ilk bakıldığında böyle görünmüyor.

Bir Tarz mı, bu=?

Bir tarz değil asi bir gençliğin belirtisi herşeyi kötü olarak yorumlayan bunu yapamam şunu yapamam diyen gençlik. Kişilik arayışında bulunan gençlik. Ailesinin ilgisine ihtiacı olan gençlik.

Ailelere büyük rol düşüyor. 🙂

Aile ortamına girene kadar bu soruna davam edebileceği gözlendiği, biraz kişilerin özgürlüğü kısatlandırılıyormuş gibi görünsede bilinçli bir tarza sahip olmak da ha iyi olacaktır. Sıkıntıdan uzak güler yüzlü genç olmak fena olmaz 🙂